برای تو که عزیزی

شاید به زبان نیاوری اما عاشقی، این از زحمات بی‌وقفه‌ات پیداست، از این دست‌های پر ترکت، کمر قوز شده‌ات و یک دنیا نگرانی که شب‌ها بی‌خوابت می‌کند و روزها دلواپس.

قدر تو را اما ما گاهی نمی‌دانیم، براق می‌شویم به آن چشم‌های پرعاطفه و منم منم می‌زنیم مقابل تو که خودت را وقف ما کرده‌ای.

پدر! تو به اندازه مادر عزیزی، روز بزرگداشت تو نزدیک است، ما هم هدیه‌ای تدارک دیده‌ایم، اما می‌دانیم آن چشم‌های پرعاطفه و آن دست‌های زحمت کشیده منتظر هدیه نیست. عاطفه تو بی‌دریغ است و بی‌چشمداشت، پدر، ای کاش همه این را بدانیم.

چاردیواری (ضمیمه دوشنبه روزنامه جام جم)