اهواز نیاز آگهی استخدام – نیازمندی های اهواز – آگهی تبلیغاتی
در همه مدتی که این اتفاقات افتاده بود، سروان حسینی در اداره مشغول رسیدگی به پرونده ها بود. در همین هنگام گروهبان کوشا وارد اتاق شد و بعد از ادای احترام گفت: «از کلانتری غرب پایتخت تماس گرفته اند، آن طور که افسر کلانتری می گفت داخل آپارتمانی در طبقه دوم دودی که نشان دهنده آتش سوزی باشد دیده نمی شود، اما بوی سوختگی می آید. چون آتشی در کار نیست، آتش نشانان وارد عمل نشده و موضوع را به کلانتری خبر داده اند. کلانتری هم از ما کسب تکلیف می کند.»
با این که موضوع مشخص نبود، اما چون مشکوک به نظر می رسید، سروان حسینی به کوشا گفت: «به محل می رویم تا ببینیم موضوع از چه قرار است.» خیابان ها مثل همیشه شلوغ بود و بعد از طی مدت زمان زیادی به محل رسیدند. منشا بو از طبقه دوم مجتمع بود و سروان حسینی و همکارانش خود را به طبقه دوم رساندند. ماموران آتش نشانی در طبقه دوم، مقابل در دو آپارتمانی که در این طبقه قرار داشت ایستاده بودند. هر دو واحد آپارتمان در کنار هم قرار داشت، اما معلوم نبود دود از کدام واحد منتشر شده است. در آکاردئونی واحد شماره4 از بیرون قفل شده بود، اما ساکنان واحد شماره 3 در خانه بودند. زنگ واحد 3 را زدند و زن همسایه در را باز کرد. صاحبخانه هم از این ماجرا گله داشت و می گفت که از بوی سوختگی حالش بد شده و به آنها اجازه داد تا خانه اش را بررسی کنند.
بعد از اطمینان از این که منشا انتشار بو از آن خانه نیست و از واحد کناری است، سروان حسینی تصمیم گرفت از بالکن خانه آنها وارد خانه همسایه شود، اما در بالکن بسته بود. به ناچار برگشتند و از آپارتمان خارج شدند. سروان مطمئن بود که بوی سوختگی از واحد بغلی منتشر شده و چون در آن قفل بود، حدس می زدند در آنجا حادثه شومی اتفاق افتاده است، چرا که بویی که به مشام می رسید بوی سوختگی گوشت بود و همین مساله ماجرا را مرموزتر می کرد. طبق گفته همسایه ها، ساکنین واحد شماره 4 چند هفته ای بود به مسافرت رفته بودند و قفل در آکاردئونی دلیلی برای اثبات این مدعا بود، ولی با انتشار بو از این واحد باید وارد آنجا می شدند.
سروان حسینی برای ورود به آپارتمان با قاضی کشیک قتل تماس گرفت و بعد از گرفتن مجوز قضایی از ماموران آتش نشانی خواست در را بشکنند و وارد خانه شوند. آنها هم قفل در را شکستند و وارد آپارتمان شدند. ابتدا به سمت آشپزخانه رفتند، اما چیزی روی اجاق گاز وجود نداشت؛ گاز سرد بود و شیر آن هم بسته بود. برای همین به جستجو در اتاق خواب ها پرداختند. در اتاق خواب اول همه چیز طبیعی و عادی به نظر می رسید، اما اتاق خواب دوم چیزی نظر سروان حسینی را جلب کرد. روی تخت کاملا آثار به هم ریختگی به چشم می خورد و این موضوع نشان می داد کسی در آن خانه بوده است، چرا که بقیه جاهای خانه کاملا تمیز و دست نخورده بود و به هم ریختگی اثاثیه در آن اتاق جلب توجه می کرد.
هنوز در فکر دلیل به هم ریختگی اتاق خواب بود که یکی از ماموران صدایش زد: جناب سروان، جناب سروان اینجا چیز عجیبی است. مامور از داخل حمام او را صدا می زد. خود را به او رساند، در گوشه ای از حمام که کاملا خشک بود چیزی به چشم می خورد. چیزی که شبیه تکه ای استخوان بود و در واقع منبع دود همان بود. دیوار کنار حمام کمی سیاه شده بود و در آنجا بوی تند سوختگی به مشام می رسید. همه چیز نشان می داد محل سوختگی حمام بوده است. اما هنوز نمی شد درباره اتفاقی که افتاده، نظر داد. سروان حسینی با پیدا شدن بقایای استخوان با متخصصان پزشکی قانونی تماس گرفت و از آنها خواست برای تحقیقات به آنجا بیایند. دقایقی بعد متخصصان پزشکی قانونی و ماموران تشخیص هویت وارد محل شدند و به اثربرداری و انگشت نگاری پرداختند. طبق اظهارات اولیه آنها، چیزی که در حمام پیدا شده بود استخوان بود، اما معلوم نبود استخوان انسان است یا حیوان؟
تحقیقات در این خصوص ادامه داشت که ناگهان سروان حسینی متوجه سر و صدایی در بیرون آپارتمان شد. صدای ماموران آگاهی می آمد که با پسری جوان در حال گفت وگو بودند. به دنبال صدا بیرون رفت و از مامور جوانی که آنجا بود در رابطه با علت سر و صدایشان پرسید. او گفت: جناب سروان این جوان داشت از پله ها بالا می آمد که به محض دیدن ما و در باز آپارتمان، یک دفعه راهش را کج کرد و به سمت پایین رفت. او به محض این که با در باز آپارتمان شماره 4 روبه رو شد رنگش پرید و این مساله از نگاه ما مخفی نماند و به او مشکوک شدیم. حالا هم هر چه از او می پرسم که اینجا چه کار می کنی او سر بالا جواب مرا می دهد.
هلیا نصرتی / تپش (ضمیمه چهارشنبه روزنامه جام جم)